Czy warto zmieniać przyzwyczajenia

Standardowym sposobem ocieplenia dachów skośnych była do tej pory metoda międzykrokwiowa, która montowana jest od strony poddasza. Dzięki wypełnianiu miejsc między krokwiami można pozbyć się mostków termicznych. Największym ryzykiem tej metody ocieplania dachów jest nierównomierne na całym skosie pokrycie dachu „ociepliną” i tym samym narażenie konstrukcji budynku na straty ciepła. Metoda nakrokwiowa całkowicie eliminuje ten problem. Przez to, że jest układana po zewnętrznej stronie dachu, zupełnie jak w przypadku ocieplenia ścian, temat ocieplenia – wypełnienia mostków termicznych w ogóle nie występuje, a dodatkowo – odsłonięte krokwie można użyć jako element dekoracyjny pokojów.

Zalety metody nakrokwiowej

Izolacja nakrokwiowa może być stosowana praktycznie na każdy rodzaj dachu, pod warunkiem, że kąt nachylenia dachu będzie przekraczał 20o. Trzeba również pamiętać o tym, by po wykonaniu ocieplenia dachu „od zewnętrznej strony” wysokość komina nad dachem była nie mniejsza od tej określonej w projekcie. Będzie to mieć ogromny wpływ na działanie systemu wentylacji, w tym kominka.

Zaletą tej metody jest fakt, iż może być wykonywana równolegle do prowadzonych prac mokrych w budynku, co w przypadku innych metod „wewnętrznych” jest nie do przyjęcia. W wariancie ocieplenia dachu na krokwiach wpływa również na korzyść wysokości pomieszczeń na poddaszu, dodając cenne centymetry do wysokości poddasza użytkowego. Zaletą tej metody, jest również fakt, iż bardzo dobrze usztywnia, stabilizuje konstrukcję dachu i może w niektórych przypadkach zastąpić tradycyjne deskowanie.

Czym się wykonuje izolację nakrokwiową?

Izolacja nakrokwiowa może być przeprowadza z użyciem płyt termoizolacyjnych, które wykonane są z pianki PIR. Ważne jest, aby płyty te były odpowiedniej jakości, cechowały się konkretną wytrzymałością na ściskanie. Muszą one również zapewniać tzw. stabilność wymiarową i trwałość pierwotnej formy – nie mogą się ani odkształcać, ani kurczyć, a ich współczynnik przewodzenia ciepła musi kształtować się na odpowiednio niskim poziomie. Dla przykładu w przypadku płyt wykonanych z poliizocyjanurowej pianki PIR współczynnik przewodzenia ciepła λ wynosi od 0,022 do 0,030 W/(m.K).